Etna - 13.11.2010

Güzel bir Catania gününden herkese merhaba.

12 Kasım 2010 Cuma günü, Etna Dağı' nın zirvesini gerçekte ilk kez gördüm ve resmen büyülendim. Normalde tepesi bulutlarla kaplı olduğundan yağışlı mevsimlerde zirvesini görmek zor olur. İyikide bu aktif yanardağı gözleyen webcamler var. Onlar olmasaydı işim gerçekten zor olacaktı.

Etna, dün resmen beni çağırmıştı. Bende ricasını kırmamaya karar verdim, hazır pastırma yazı varken :) Pazar günü başka bir planım olduğundan, turu cumartesi günü yapmaya karar verdim. İlk hedef aslında Etna' nın parazit konilerinden 1200 küsür metrelik Monte Turchio olacaktı. Fakat otoyol tabelası olmayan yolda Carabinieri'lerden birisi beni şutlayınca planlar değişecekti.

Sabah 07.02 gibi evden ayrıldım. Hedef Monte Turchio. Etna' nın batı eteklerinde. Rotayı GPS' e aktardığım için sorun yaşamayacaktım.

Catania' nın batı yerleşimlerinden Etna manzarası.



GPS' teki rotayı takip ederek kolayca yolumu buluyorum. Otoyol benzeri bir yol. Fakat bisiklet giremezli otoyol levhası yok.

Etna' nın güneybatıdan, Misterbianco civarından görünümü. Sürekli olarak tütüyor ve genelde bir kaç ayda bir patlıyor.

Sakin sakin, trafiği rahatsız etmeden, belirli bir çizgide, yolun sağından dümdüz giderken bir sapağın orada Carabinieri (jandarma) beni durduruyor. Otoyol olmamasına rağmen yasak diyor ve yoldan çıkmamı istiyorlar. Lütfen filan diyorum, ama bana kırmızı kart gösterme konusunda niyetliler. Beni yokuşu az, güzel bir yoldan, bilmediğim, GPS' e aktarılı olmayan parkurlara itiyorlar. Ahh ahh diyorum.. İtalya' da gördüğüm bisiklet altyapısı oranı Türkiye' den pek fazla değil. Türkiye' de paralı yollar haricinde, her türlü yoldan bisikletle geçebiliyoruz, ama burada örneği görüldüğü üzere, düzgün bir alternatifi olmayan herhangi bir İtalyan bölünmüş yolundan çıkartılabiliyorsunuz.

Bu durum beni ister istemez çok sinirlendiriyor. Tabiki sinrimi içe atıp, mevcut durumdan yeni bir parkur çizme düşüncesindeyim. Çıktığım sapak, direkt olarak Belpasso' ya çıkıyor. Aslına bakarsanız jandarma ile karşılaştığım yerin haritada neresi olduğunu bile bilmiyordum. Yanıma GPS' im var diye ayrıntılı haritamı almayınca iç güdülerime bağlı olarak yol almaya başladım. Monte Turchio keşfi başka bir zamana kaldı. Açıkcası Etna kayak merkezi tırmanışı bana daha çekici geldi.

Belpasso girişinde yol sorduğum bir otomobil sürücüsü, bana Etna yolunu göstermek için arabasıyla önüme geçip, bana öyle rehberlik etti sağ olsun.

Belpasso' dan 2 litrelik bir su ve 1.5 litrelik soğuk çay alıyorum.

Belpasso kasabası.

Belpasso' nun en güzel yeri bence.

Belpasso-Nicolosi arasında Etna' nın parazit konilerinden birisi. Meşhur 1669 püskürmesinin faili Monte Rossi sanırım.

Belpasso' dan sonra Etna' ya direkt olarak tırmanmam gerekiyordu. Fakat yol tabelası yetersizliği sebebiyle Nicolosi üzerinden Etna' ya yönelecektim.

Nicolosi yolundan bir görüntü. Yokuş sinsi cinsten. Eğim fazla olmadığından çok rahat çıkılıyor.

Meşhur 1669 püskürmesinin faili 949 rakımlı Monte Rossi. Bu dağ, sanırım 1669 yılına kadar yoktu. 1669 püskürmesi sonucunda çıkan lavlar Catania merkezine kadar ulaşmış ve denizi doldurmuş. Nicolosi kasabasının hemen yanıbaşında. Şu an ise eski hırçın davranışından eser yok.

Etna' ya güneyden çıkan yol.

Bu muhteşem dağdan gözlerimi, pardon fotoğraf makinemi ayıramıyorum. Belki o bir kaç ayda bir yaşanan püskürmelerden birine denk gelirim umudu taşıyorum.

Rakım yaklaşık 1000 metre. Buradan sonrasına 1 Aralık-31 Mart tarihleri arasında zinciri olmayan motorlu araçların girmesi yasak.

Rakım yükseldikçe bitki örtüsünün türü değişiyor ve Marmara bölgesindekine benzer bir bitki örtüsü görülmeye başlıyor. Ve bu mevsimde Marmara bölgesinde gördüğüm geniş yapraklı ağaçlar genelde renk değiştirir. Etna' da da öyle. Sicilya' da sonbahar manzaraları görüyorum. Arka planda hırçın bir bebek tütüm tütüm tütüyor. Bence muhteşem bir görüntü.

Etna ile baş başa verdim.

Önceki iki fotoğrafı çektiğim yerde müsait bir dinlenme noktası var. Voltajım düşmeye başladığından biraz atıştırsam iyi olacak. Bir paket 200 gramlık cipsin çoğu bitiyor. Yanımda fazla gıda yok. Zaten zoraki yiyorum. Canım yemek yemek istemiyor.

Yokuş tatlı talı çıkmaya devam ediyor. Yokuş tatlı eğimli olunca yol bisikletçilerinin odak noktası olmuş. Bana selam verip yoluna devam eden bir bisikletçi arkadaşımız. Sonbahar ve bisiklet.. Harika bir birliktelik.

Sonbahar manzaralarına devam. Güneye bakış. Etna' da sonbahar şarkısını söylemeye başlıyorum.

Yolun güzergahı bir noktada değiştirilmiş. Belkide bir püskürme yüzünden.

Bu fotoğraftaki duvar yazısı ne yazılmış bilmiyorum, ama bu fotoğrafa "sonbahar âşıkları" adını takmak istiyorum. " Seni seviyorum tatlı. Âşkım benim".

Yazı hakikaten güzel noktaya yazılmış. Yazıyı yazan ve yazının yazıldığı kişilere mutluluklar diliyorum.

Yol, lav akıntıları arasında kıvrıla kıvrıla ilerliyor.

Yaklaşık 1320 metre yükseklikten Catania. Sonbahar, Monte Rossi (sağ tarafta), hafiften kasvetli görünüm, insanı büyülüyor.

Bu tepenin arka planında esas zirveden yükselen buharlar görülüyor.

Bir üstteki fotoğrafa geniş bakış.

Bulutlara yaklaşıyorum.

Bir kaç on yıl içerisinde yaşanmış olduğunu düşündüğüm bir lav akıntısı ormanı altına almış.

Bir önceki fotoğrafın çekildiği yerin sol tarafı. Bir ev, lav akıntısına yenik düşmüş.

Bulutlara çoook yaklaştım.

Ağaçlar rengarenk.

Bulutların üstüne çıkmaya başladığımda Güneş geri geldi. Yine bir kaç on yıllık olduğu belli olan bir lav akıntısıyla Scotty poz veriyor.

Aynı yerden bir poz daha.

Gördüğünüz duman 3323 metrelik esas zirveden çıkan duman.

Bulutların üstündeyim artık :)

Manzara doyumsuz.

Taze lav akıntıları hoş bir görünüm oluşturmuş.

Cantoniera d'Etna. Kayak merkezi. Yaklaşık 1900 metre rakımlı. Fakat kar mevsimi değil. Muhtemelen bu hafta buraya kar yağacak. Cantoniera d'Etna, aynı zamanda 2600 metre rakımlı Montagnola' ya çıkan teleferik ve telesiyejin başlangıç noktası.

Kayak merkezinde asfalt bitiyor. Esas zirveye çıkan, volkanik kül ve kayaç kaplı yola giriyorum.

Montagnola' ya çıkan telesiyej az yukarıdan böyle görünüyor.

Tırmanıyor olduğum asfalt olmayan, zirve yolu. Bu yol, şu an tüten 3300 metrelik kraterlere kadar çıkıyor.

Daha önceden yaşanan bir volkanik aktivitede oluşmuş bir volkanik duvar. Sanırım buranın arkasında da bir krater var.

Birileri volkanik kayalardan telif hakkı (Copyright) işareti yapmış. Belki başka bir anlamı vardır.


Volkanik kül ve kayaç kırıntısı kaplı, gevşek zeminli, dik yoldan biraz daha tırmanarak 2130 metre rakımlı (Google Earth verilerine göre 2100) bir noktaya varıyorum. Tırmanışın asfalt kısmı hiç zorlaması desem yalan olmaz, ama gevşek ve dik zeminde geçen 1450 metrelik mesafe çok zorladı. İnşa halinde olan bir kulübe, tırmanışımın son noktası. Kulübeye varmadan önce, aşağı inmeye hazırlanan bir işçi ile sohbet ediyorum.

Eklemem gerekirse, Etna volkanizması bazaltik lavlar çıkartıyor. Yani silisyum mineralleri bulmak çok zor. Özellikle doğal cam olan obsidiyeni bu dağda bulmak imkansıza yakın.

Bulut denizinin üstündeyim. Hayatımda bir kara aracıyla çıktığım en yüksek nokta (Uçakla çıktığım 11300 metre dolaylarını saymazsak). 2130 metre. Kişisel bir zafer.

Scotty, poz veremeden edemiyor :) Hakkı :)

Oradan ayrılmak üzereyken iki mühendisin olduğu bir araç tam gaz yukarı çıkıyor.

Kulübenin olduğun yerden bir manzara.

Bir kaç koni alt alta dizilmiş.

Cantoniera d'Etna' ya yukarıdan bakış.

Her çıkışın bir inişi vardır. Bu güzel çıkış bittikten sonra yavaş yavaş, ilk 10 kilometrede soğuktan titreye titreye Catania' ya iniyorum. Tam 38 kilometrelik bir iniş. 2130 metreden, 20 metre rakımlı evime varmam 1 saat 25 dakika sürüyor. Maksimum hız 55.8 km/h. Gidilen toplam mesafe 85 klm.

-----------------------------------------------------
Bu blog sayfasında yer alan fotoğrafların telif hakları aksi belirtilmedikçe Baki Berk Kayalar' a aittir. Maddi amaç güden çalışmalarda izin almadan kullanılması telif hakları yasasına göre suçtur. Maddi amaç gütmeyen kullanımlarda ise kaynak belirtilerek yayınlanması önemle rica olunur. Öneri ve destekleriniz için baymineral@gmail.com adresinden bana ulaşabilirsiniz.